Bir mevsim-i bahârına geldik ki âlemin Bülbül hâmûş, havz tehi, gülistan harâb Keçecizade İzzet molla “Bu âlemin (dünyanın) öyle bir baharına rast geldik ki bülbül susmuş, havuz boş, gül bahçesi ise ıssız…” Duygular üftâde olmuş kuru bir çırpı gibi elimizde. Ha kırıldı kırılacak.. Eski yürekler kalmamış bülbül ise kendini kaybetmiş, hicrette. Ne yazıktır ki gönül bahçesi çöle dönmüş. Ne yağmur yağıyor ne pınarlar çağlıyor. Ne de kimseler farkında her gün onlarca, binlerce kalp ölüyor. Kimseler duymuyor.. Altı yönden nâleler kopuyorken sağır olmuş insan, göz zaten görmüyor. Duygular denizinde bir sandal ve o sandalda olan sen. Bir seyahat var ufka doğru. Görebilecek miyiz önümüzdekileri? Yoksa kör olmaya devam mı edeceğiz? Bu kitapla öyle duygular birikecek ki kalbinde ve sonrasında sen…